मंगळवार, २९ मार्च, २०११

लाडकी बाहली होती माझी एक ---शांता ज. शेळके

लाडकी बाहली होती माझी एक


मिळणार तशी ना शोधूनी दुसरया लाख

किती  गोरी गोरी गाल गुलाबच फुलले

हासती केस ते  सुंदर  काळे कुरळे

झाकती उघडती निळे हासरे डोळे

अन ओठ जसे की आताच खुदकन हसले

अंगात शोभला झगा रेशमी लाल

केसांवर फुलले  लाल  फितीचे फुल

कितीतरी बाहुल्या  होत्या  माझ्याजवळी

पण तीच सोनुली फार मला आवडली

मी गेले  तीजसह माळावर खेळाया

मी लपनू  म्हणते  साई सटु टा हो या या

 किती शोध शोधली परी कुठे न ती दिसली

परतले  घरी मी होउन   हिरमुसलेली

स्वनात तीने  मम रोज एकदा यावे

हलवून मला हळु माळावरती नयावे

वाटते सारखे तयाच ठिकाणी

शोधुनी पहावी पुन्हा पुन्हा  ती चिमणी
जाणार कशी पण सतंत पाउस धार

खल मुळी न तिजला  वारा झोंबे  फर

पाऊस उघडता गेले  माळावरती

गवतावर ओलया मजला सापडली ती

कुणी गेली होती गाय तडुवूनी  तिजला

पाहुनी  दशा ती रडूच आले  मजला

मैत्रिणी   म्हणाल्या  काय आहे हे ध्यान

केसांच्या झिपर्या रंग हि गेला उडून
परी आवडली ती तशीच मजला राणी

लाडकी बाहली होती माझी म्हणुनी
                                                           शांता ज. शेळके
 

मंगळवार, २२ मार्च, २०११

पिपांत मेले ओल्या उंदिर - बा.सी.मर्ढेकर

पिपांत मेले ओल्या उंदिर - बा.सी.मर्ढेकर



पिपांत मेले ओल्या उंदिर;

माना पडल्या, मुरगळल्याविण;

ओठांवरती ओठ मिळाले;

माना पडल्या, आसक्तीविण.

गरिब बिचारे बिळांत जगले,

पिपांत मेले उचकी देउन;

दिवस सांडला घाऱ्या डोळीं

गात्रलिंग अन धुऊन घेउन.



जगायची पण सक्ती आहे;

मरायची पण सक्ती आहे.



उदासतेला जहरी डोळे,

काचेचे पण;

मधाळ पोळें

ओठांवरती जमलें तेंही

बेकलाइटी, बेकलाइटी!

ओठांवरती ओठ लागले;

पिपांत उंदिर न्हाले! न्हाले!
                               
                         --   बा.सी.मर्ढेकर

तू तेव्हा तशी. तू तेव्हा अशी -सुरेश भट.

तू तेव्हा तशी. तू तेव्हा अशी --सुरेश भट


तू माझ्या आयुष्याची पहाट॥
तू माझ्या कॆफ़ाची मत्त लाट..

तू मागील जन्मांची आर्त साद..
तू मानसकुंजातील वेणू नाद..

तू माझ्या एकांताचा प्रकाश..
तू माझ्या गीतांचा बाहुपाश..

तू माझ्या दु:खाची चांदरात..
तू माझ्या स्वप्नांचा पारिजात..

तू अम्रुतभासांचा अंग राग..
तू विझल्या नयनांचा दीप राग..

तू माझ्या जगण्याची वाटचाल..
तू माझ्या रक्ताचा रंग लाल..

तू माझ्या असण्याचा अंश अंश..
तू माझ्या नसण्याचा मधुर दंश..
                                   
                                       -सुरेश भट.





लाजून हासणे अन्‌ -- मंगेश पाडगांवकर

लाजून हासणे अन्‌     

लाजून हासणे अन्‌ हासून हे पहाणे
मी ओळखून आहे सारे तुझे बहाणे

डोळ्यांस पापण्यांचा का सांग भार व्हावा ?
मिटताच पापण्या अन्‌ का चंद्रही दिसावा ?
हे प्रश्न जीवघेणे हरती जिथे शहाणे

हाती धनुष्य ज्याच्या त्याला कसे कळावे ?
हृदयात बाण ज्याच्या त्यालाच दुःख ठावे !
तिरपा कटाक्ष भोळा, आम्ही इथे दिवाणे

जाता समोरुनी तू उगवे टपोर तारा
देशातुनी फुलांच्या आणी सुगंध वारा
रात्रीस चांदण्याचे सुचते सुरेल गाणे

                              -मंगेश पाडगांवकर